Καρκίνος Εντέρου Συμπτώματα & Αντιμετώπιση

Οποιαδήποτε μορφή καρκίνου ξεκινά όταν τα κύτταρα στο σώμα αρχίζουν να αναπτύσσονται ανεξέλεγκτα. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου έχει ως συμπτώματα τον σχηματισμό κακοηθειών, δηλαδή καρκινικών όγκων στο εσωτερικό του παχέος εντέρου. Μπορεί να εντοπιστεί είτε στην επένδυση του εντέρου ή στο ορθό, δηλαδή το τελευταίο τμήμα του οργάνου. Το στάδιο, δηλαδή η έκταση εξάπλωσης ενός καρκίνου του παχέος εντέρου, εξαρτάται από το πόσο βαθιά αναπτύσσεται στο τοίχωμα του οργάνου και εάν έχει εξαπλωθεί εκτός του παχέος εντέρου ή του ορθού.

Στις περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου η νόσος ξεκινά με συμπτώματα ανάπτυξης πολυπόδων. Οι πολύποδες αποτελούν αναπτύξεις στην εσωτερική επένδυση του παχέος εντέρου ή του ορθού. Στην πλειοψηφία τους οι πολύποδες είναι καλοήθεις, ωστόσο ορισμένοι τύποι πολύποδων μπορεί να μετατραπούν σε καρκίνο με την πάροδο του χρόνου. Η πιο κοινή μορφή πολυπόδων που σχετίζεται με την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου είναι οι αδενωματώδεις πολύποδες, καθώς η πλειοψηφία των μορφών καρκίνου του παχέος εντέρου είναι αδενοκαρκινώματα.

Παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου

Ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου αυξάνεται μετά την ηλικία των 50 ετών. Είναι επίσης πιο πιθανό να εμφανιστεί καρκίνος εντέρου όταν υπάρχουν τα παρακάτω συμπτώματα:

• Πολύποδες παχέος εντέρου, ιδίως αδενωματώδεις πολύποδες οι οποίοι αποτελούν προκαρκινική κατάσταση. Εάν εντοπιστεί πολύποδας μεγαλύτερος από 1 εκατοστό ή περισσότεροι από 3 μαζί ή αν παρατηρηθεί δυσπλασία στον πολύποδα μετά την αφαίρεσή του, η οποία αποτελεί επίσης προκαρκινική κατάσταση, τότε αυξάνεται ο κίνδυνος ύπαρξης καρκίνου του παχέος εντέρου.
• Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου
• Οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση
• Φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου όπως η ελκώδης κολίτιδα ή η νόσος του Crohn
• Παχυσαρκία
• Διαβήτης

Παράλληλα, η υιοθέτηση μιας διατροφής πλούσιας σε λιπαρά και φτωχής σε φυτικές ίνες με ταυτόχρονη αυξημένη κατανάλωση κόκκινου κρέατος, το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ έχει διαπιστωθεί ότι αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.

Καρκίνος Εντέρου Συμπτώματα

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αρχικά στάδια μπορεί να μην προκαλέσει συμπτώματα, μέχρι να αναπτυχθεί και να εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος. Όταν όμως αρχίζει να γίνεται εμφανής, ο καρκίνος του εντέρου έχει συμπτώματα που περιλαμβάνουν διάρροια ή δυσκοιλιότητα, αίσθημα ατελούς κένωσης του εντέρου, αίμα στα κόπρανα ή στην τουαλέτα, συχνούς πόνους ή κράμπες στην κοιλιά, αίσθημα κορεσμού ή φουσκώματος, απώλεια βάρους χωρίς κάποιο ξεκάθαρο λόγο, κόπωση, ναυτία ή έμετο. Με την πάροδο του χρόνου, η απώλεια αίματος μπορεί να συσσωρευτεί και μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλό αριθμό ερυθρών αιμοσφαιρίων, δηλαδή αναιμία. Μερικές φορές το πρώτο σημάδι καρκίνου του παχέος εντέρου είναι μια εξέταση αίματος που δείχνει χαμηλό αριθμό ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Πολλά από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να προκληθούν από παθήσεις διαφορετικές από τον καρκίνο του παχέος εντέρου, όπως ανάπτυξη κάποιας λοίμωξη, αιμορροΐδες ή σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Γι’αυτό, είναι εξαιρετικής σημασίας η επίσκεψη σε ειδικό και η διενέργεια διαγνωστικών εξετάσεων, ώστε να εξακριβωθεί η αιτία πρόκλησης των συμπτωμάτων.

Διάγνωση καρκίνου του παχέος εντέρου

Καθώς ο καρκίνος του παχέος εντέρου σε πρώιμο στάδιο μπορεί να μην παρουσιάσει καθόλου συμπτώματα, κρίνεται επιτακτική η διενέργεια τακτικών προληπτικών εξετάσεων και κατά συνέπεια η έγκαιρη διάγνωση. Όλα τα άτομα άνω των 50 ετών είναι σημαντικό να υποβάλλονται σε προληπτικό έλεγχο. Η πιο διαδεδομένη διαγνωστική εξέταση για τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι η κολονοσκόπηση, κατά την οποία πραγματοποιείται και λήψη βιοψίας ώστε να διαγνωστεί η νόσος. Κατά τη βιοψία, ο ιατρός αφαιρεί ένα μικρό τμήμα ιστού με ένα ειδικό όργανο, το οποίο έπειτα υποβάλλεται σε ιστολογική εξέταση. Άλλες διαγνωστικές εξετάσεις που μπορούν να εφαρμοστούν είναι η αξονική άνω και κάτω κοιλίας και θώρακος με σκιαγραφικό αλλά και η μαγνητική τομογραφία εάν η πάθηση εντοπίζεται στο ορθό ή τον πρωκτό.

Καρκίνος Εντέρου και Θεραπεία για τα Συμπτώματα 

Η χειρουργική επέμβαση είναι συχνά η κύρια θεραπεία για καρκίνους του παχέος εντέρου σε πρώιμο στάδιο. Ο τύπος της χειρουργικής επέμβασης που χρησιμοποιείται εξαρτάται από το στάδιο του καρκίνου, την περιοχή εντόπισής του στο παχύ έντερο και τον στόχο της επέμβασης. Η πιο διαδεδομένη επέμβαση για τη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η κολεκτομή, η οποία πραγματοποιείται με την αφαίρεση τμήματος ή ολόκληρου του παχέος εντέρου. Ταυτόχρονα, ο ασθενής υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία, ώστε να εξαλειφθούν τυχόν εναπομείναντα καρκινικά κύτταρα.

Εάν αφαιρεθεί μόνο μέρος του παχέος εντέρου γίνεται λόγος για μερική ή τμηματική κολεκτομή. Ο χειρουργός αφαιρεί το τμήμα του παχέος εντέρου στο οποίο εντοπίζονται τα καρκινικά κύτταρα. Συνήθως, αφαιρείται περίπου το ένα τέταρτο έως το ένα τρίτο του παχέος εντέρου, ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση του καρκίνου. Τα εναπομείναντα τμήματα του παχέος εντέρου στη συνέχεια επανασυνδέονται. Παράλληλα αφαιρείται και μέρος των γειτονικών λεμφαδένων. Οι καρκίνοι σε προχωρημένο στάδιο μπορεί να απαιτούν αφαίρεση μεγαλύτερου τμήματος του οργάνου, σε συνδυασμό με κολοστομία, κατά την οποία τα κόπρανα αποβάλλονται από μια οπή στην κοιλιακή χώρα, και συλλέγονται σε μια πλαστική σακούλα. Σπάνια μπορεί να χρειαστεί η αφαίρεση ολόκληρου του παχέος εντέρου με ολική κολεκτομή.

Η πιο σύγχρονη, ελάχιστα επεμβατική χειρουργική τεχνική για την αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η λαπαροσκοπική κολεκτομή. Η επέμβαση αυτή πραγματοποιείται μέσω πολλών μικρότερων τομών και ειδικών εργαλείων, όπως το λαπαροσκόπιο. Το λαπαροσκόπιο είναι ένας μακρύς, λεπτός σωλήνας με μια μικρή κάμερα και φως στο άκρο που εισάγεται μέσω μίας εκ των τομών και επιτρέπει στον χειρουργό να αποκτήσει ορατότητα στο εσωτερικό της κοιλιακής χώρας. Η εικόνα της κάμερας μεταφέρεται σε οθόνη υψηλής ευκρίνειας ώστε ο χειρουργός να παρακολουθεί τους χειρισμούς του. Τα ειδικά χειρουργικά όργανα εισάγονται μέσα από τις υπόλοιπες τομές ώστε να αφαιρεθεί επιτυχώς μέρος του παχέος εντέρου και των λεμφαδένων.